حكايت هاي آموزنده

گروهي از حكيمان فرزانه به درگاه انوشيروان آمدند و درباره موضوع مهمي به گفتگو پرداختند، ولي بوذرجمهر (بزرگمهر) كه برجسته ترين فرد حكيمان بود، خاموشي نشسته بود حرفي نمي زد.

حاضران به او گفتند: (چرا در اين بحث و گفتگو با ما سخن نمي گويي؟)

بوذرجمهر پاسخ داد: وزيران همانند پزشكان هستند، پزشك جز به بيمار دارو ندهد وقتي كه من مي بينم رأي شما درست است، سخن گفتن درباره آن، از حكمت و راستكاري دور است:

چو كاري بي فضول من بر آيد             مرا در وي سخن گفتن نشايد(۱۳۱)
و گر بينم كه نابينا و چاه است                     اگر خاموش بنشينم گناه است