سه شنبه ۱۷ بهمن ۹۶ ۱۱:۰۸ ۱۳۰ بازديد
گروهي از حكيمان فرزانه به درگاه انوشيروان آمدند و درباره موضوع مهمي به گفتگو پرداختند، ولي بوذرجمهر (بزرگمهر) كه برجسته ترين فرد حكيمان بود، خاموشي نشسته بود حرفي نمي زد.
حاضران به او گفتند: (چرا در اين بحث و گفتگو با ما سخن نمي گويي؟)
بوذرجمهر پاسخ داد: وزيران همانند پزشكان هستند، پزشك جز به بيمار دارو ندهد وقتي كه من مي بينم رأي شما درست است، سخن گفتن درباره آن، از حكمت و راستكاري دور است:
چو كاري بي فضول من بر آيد مرا در وي سخن گفتن نشايد(۱۳۱)
و گر بينم كه نابينا و چاه است اگر خاموش بنشينم گناه است